Sunday, September 12, 2010

به اعتقاد من ، ما قربانیان مسائل داخلی‌ ایران باید راه بچه هایی که در اتن هستند را ادامه بدیم .ما در ایران بر علیه نظام فاشیستی مبارزه کردیم یا مشکلات دیگری داشتیم و به هر دلیلی‌ به خارج آمدیم تا زنده باشیم . تا موثر باشیم .

ما باید برای حمایت از خود فکری کنیم ، موج قبلی‌ پناهندگان قربانیان تصفیه‌های سال‌های سیاه ده شصت بودند ،  به عده قلیلی که فکر میکنند که ما هم باید اعدام می شدیم می گویم ما ، درس گرفتیم . و زنده ماندیم . مرگ ۳۰ هزار نفر خمی به ابروی این سازمانهای مدعی نیاورد . خاطره آن, اما در تاریخ ایران ثبت شد. ما را یاری کنید .

مهم نیست که دلیل پناهندگی چیست . وظیفه ماست تا به عنوان انسان به هم قطاران خود کمک کنیم . پناه از ناامنی آورده اند ، چه دینی چه جنسی‌ چه هر دلیل دیگری .

 دوستان روزی یکی‌ از ما ، پس از تصمیم غیر منطقی‌ دولت استرالیا مبنی بر عدم پذیرش پناهجویان افغان به من گفت :"چه خوب حالا شانس ما بیشتر شد." ، ولی‌ دلیل پناهندگیش آن بود که دفتر کارش محل جلسات جنبش راه سبز بود. تمام ما در یک سطح نیستیم . پس لغزش‌های هم را ببخشیم ، و ارزش‌های مشترکمان را از یاد نبریم . ساده از کنار هم نگذریم .من فقط سکوت کردم و کاری را که میتوانستم برایش انجام دهم , خالصانه انجام دادم . آگاه کردن وظیفه ماست نه کس دیگری .ما برای نجات هم بر مبنای عظمت وجودمان تلاش می‌کنیم. این مثل گویای تمام ترس‌های ماست ، از هم حمایت کنیم . ارتباط بر قرار کنیم  .

از یاد نبریم که شناسنامه و پاسپورت به ما وجودیت نمی‌‌بخشند بلکه وجود ,  ذات انسانی‌ ماست . 

هدف به کرسی نشاندن حق حیات است . ما تا پیروزی ادامه میدهیم . شعله آزادی بشر در وجود تمامی‌ پناهجویان هست . ما می‌آوریم روزی را که اشک کودکی نامه‌ا‌ی را خیس نکند . روح بلندی از گرسنگی نشکند . ما مردم رنج کشیده و زجر دیده ایران همه با یک زنجیر به هم متصل شدیم . این زنجیر حیثیت هویّت حقانیت و تمامیت ماست , این تنها زنجیر ، زنجیر افتخار ماست .  .

به عنوان یک مبارز سیاسی آرزو می‌کنم تمام شما آرزو کنید روزی زیر یک پرچم , حقوق بدیهی‌ مان را مستردد کنیم ..

تمام انسان‌ها از دیدن دریاچه‌ای آب شیرین احساس فرح بخشی خواهند داشت . دریاچه آب شیرین به شما اطمینان میدهد که شما از تشنگی نخواهید مرد .

برای ملحق شدن به ما اینجا کلیک کنید

No comments:

Post a Comment